İki Gözümün Çiçeği | Canım Kızım Eylül

            Zaman ne çabuk geçiyor. Tek hücreden bugüne kadar geçirdiğin zamanın 9 ayı anne karnında, bir o kadarı da bu dünyada geçti.

            Ah! Ne de çabuk geçti.

Avucumuzun içine doğdun da avucumuzun içine sığmaz oldun.

Emekliyorsun, ayağa kalkıyorsun. Yakında yürür sonra da koşarsın.

Ama unutma ki hayatın kendisi bir koşturmacadır kızım ve bu koşturmaca hiç bitmez.

Önemli olan kendi yolunu çizmen ve azimle mücadele etmen.

 

Sen hiçbirini hatırlamayacak olsan da şimdiye kadar epey bir zorluğa göğüs gerdin bile.

Kendi yolunda, inandığın şeylerin peşinde çabalamaktan asla vazgeçme. 

Başklarının değil, Kendi hayatını yaşa.

Biz senin nerede olursan ol, nereye gidersen git hep yanındayız.

 

Sana babana bile güvenme diyecekler. Sen önce güvenilir ol sonra insanlara güven yavrum.

Ama sadece güvenine layık olanlara güvenmeye devam et.

Çünkü insanoğlu boşuna çiğ süt emmemiştir.

Hayatın her şeye rağmen yaşanılası olduğunu bir an olsun aklından çıkarma.

Bardağın hep dolu, insanların hep iyi kısmını gör.

Hayata hep gülümseyerek bak çünkü kımıl kımıl gözlerinle en çok gülerken güzelsin.

Bencil olma canımın içi. Zira insan dediğin koca evrende bir hiçtir.

Diğer insanların ve canlıların hakkını, kendininmiş gibi koru, çiğneme.

Çiğnetme. Haksızın karşısında tüm sertliğinle dur.

Soru sormaktan, düşünmekten, merak etmekten, öğrenmekten, sorgulamaktan geri kalma.

Düşünmeyen, merak etmeyen insan, eksik kalmıştır.

Sen eksik kalma kızım. Meraklı sincap bakışlarını bu dünyanın mucizelerinden hiç ayırma.

Sen bu yazıyı okuma, anlama yaşına geldiğinde sana bunlardan farklı bir şey söylersem eğer diye bunları yazıyorum.  

Sen kendi aklınla kendi yolunu bulacaksın. 

Olur da bir gün merak edersen “Babam ne düşünüyormuş acaba” diye, tarihe not düşmüş olmak için tüm bu gayretim. (İlkelerim Üzerine)

Gözlerinden öperim. İki gözümün çiçeği.