Gözlemler 1: İnsan denilen Hayvan

İnsan Denilen Hayvan

Az önce evimin hemen üst tarafında piknik alanı olarak yapılan ancak zamanla içki içenlerin geceleri  uğrak mekanı olan yeşillik alan ve dağ eteklerine  ailemle yürüyüşe çıktım. Dağın eteklerine doğru yükselirken yollarda gördüğüm ve daha sonra yüksekten izlediğim Bursa manzarası karşısında üzgün ve kızgındım. Bilinçsizliğin, para için doğaya düşmanlığın, cahilliğin, umursamazlığın ve tembelliğin manzarası önümde uzanıyordu boylu boyunca. Havanın kirliliği, doğanın müthiş bir hızla ve umursamadan kirletilmesinin resmiydi bu.  İnsan denilen hayvanın şaheseri.

Havayla birlikte insanlarda kirleniyor muydu yoksa diye sormak yersiz artık. İnsanların kirliliği havayı kirletiyor, zehirli gazlar değil.

Çevreye atılmış olan poşetleri alıp, çöpleri toplamaya başladım. Huzurumu topladığım üç poşet çöpte buldum. Bize hayat sağlayan doğayı böyle öldürmek kimin hakkı? Bir saat içinde belki yüzde bir bile etmeyecek çöp topladım ama oraya giden herkes bunu yapsa, inanın belediyeye falan gerek kalmaz. Doğru olan herkesin bilinçli bir şekilde doğaya sahip çıkmasıdır.

Aklıma son zamanlarda ilçemde çimento fabrikasının zararlarına karşı yapılan çevre yürüyüşündeki pankart yazısı geldi.

                          “Bir çocuğun hayatı kaç kilogram çimento eder? “